رواية العاصي بقلم الكاتبة ندى احمد

بتحضنها قدامى ايه كل ده علشانى و علشان افضل جمبك برده يا عاصى 
عاصى فيروز انتى ليه كده ليه مش بتنسى و تسمحى انا كل الكلام ده اتكلمنا فيه قبل كده و فهمتك كل حاجة انتى مش عجبك العجب يا فيروز ...مالك يا فيروز
فيروز فضلت ټعيط انا خاېفة عرفت مالى انا خاېفة تسبنى مفيش اى حاجة تخليك تفضل متمسك بيا و فى نفس الوقت فى هند اللى فيها كل اللى انت عايزه 
عاصى بس انا عايزك انتى لو كنت عايز هند كنت هفضل معاها بس انا معاكى انتى مش هى انتى و انا اللى مخليني متمسك بيكى اكبر من اى حاجة و عمره ما هيتغير علشان انا بحبك من غير سبب علشان لو الحب بأسباب ميبقاش حب اصلا يا فيروز انا مش عارف انتى خاېفة منى ولا من انى اسيبك و لا انى اروح لهند انتى خاېفة من ايه بالضبط 
فيروز بدموع مش عارفة مش عارفة يا عاصى 
عاصى بحنان حضنها طب خلاص اهدى مش هضغط عليكى لما تبقى جاهزة تقوليلى انا هسمعك اهدى خلاص احنا جاين ننبسط مش عايز اشوفك بتعيطى 
فيروز بقيت بتدخل حضڼ عاصى اكتر
عاصى يلا غيرى كده و تعالى نتغدى و ننزل البحر شوية 
فيروز بصت فى عين عاصى و اد ايه هو حنين عاصى انا بحبك 
عاصى وهو بيبدلها نفس النظرات و انا يا فيروز ....
عارف يسيطر اكتر من كده و شاله و أصبحت فيروز زوجة عاصى أمام الله 
فيروز نايمة زى الملائكة و عاصى قاعد يتأمل شكلها فى هدوء و شكلها شده اوى
فيروز صحيت بخاضة يالههههوى انت مين 
عاصى بضحك مين ايه يا فيروز جمعى انا عاصى جوزك 
فيروز ايوة صح انا ايه جبنى هنا 
فيروز اتكسفت و ضحكت ببراءة اوى 
عاصى بتضحكى اضحكى اضحكى شوفى مين اهنجدك من ايدى يا روز 
فيروز عاصى عيب 
عاصى عيب ايه ده انا صابر بقالى سنة على اللحظة ديه ده انا مش مصدق يا روز 
فيروز بجد يا عاصى انا نفسى افضل فى حضنك على طول 
عاصى ډخلها حضنه اكتر و انا عايزك تفضلى فى حضنى انتى اصلا فى قلبى دايما يا روز 
فيروز يلا قوم علشان ننزل البحر 
عاصى بخبث لاء قومى انتى الاول 
فيروز مسكت الغطا قوم انت يا عاصى 
عاصى ماشى و قام جهز المايه و راح شال فيروز 
فيروز نزلنى بالله عليك 
راحت فيروز قفلت الباب من جواه 
عاصى ماشى يا فيروز افتكرتيها 
فيروز انت يا راجل 
عاصى يلا تعالى نتغدا يا روز و قضوا عاصى و فيروز شهر العسل و هما مبسوطين جدا و فيروز و عاصى قربوا من بعد اكتر 
و فى الجانب الاخر هند و هاشم كانوا كل يوم بيتقبلوا و هاشم كان كل يوم بيتحججك بأى شكل علشان يقابل هند 
رواية صغيرة العاصى بقلم ندى احمد 
فات