نور عينى

وصباح اي زين اهدوء هى كويسه وزمانها مع جاسر دلوقتي نور بدموع لا انا عايز اكلمه وطمن عليها زين قلتلك مع جاسر وانا لسه مكلمه صباح ازى اتخطفت ازي ومين الى هيعمل كدا زين ابوها هو الى عمل كدا بس هى كويسه
الحمدلله نور مليش دعوه عايزه اكلمها برضو زين اتنهد ماشي قبل ما زين يرن دخل جاسر وهو شايل نوران لان رجله كانت ملوحه نور بلهفه نوران انتى كويسه يا حبيبتي انا هعرف امشي جاسر نزلها سعديها يا نور نور تعالى يا حبيبتي نور خدت نوران ودخلت صباح اسمع يا جاسر انت لازم تكتب كتابك على نوران و دلوقتي مش لما تخلص مدرسه هى كدا كدا قاعده معانا في البيت مفرقتش كتير جاسر بس كدا يا ست الكل من عنيا شوفي هى عايزه اجيب المأذون امتى ونكتب الكتاب زين ضحك فرصتك انت جوه نور احم بصي يا نوران بما ان بابا هيرفض فعمتى جات وطلبتك منى لجاسر نوران طب لما اخلص تعليمى نور اتنهدت مش هتفرق كتير يا نوران انتى كدا كدا قاعده معانا مفيش غير انك هتنقلي اوضته ولو مش حابه خلاص هتفضلي زي ما انتى احنا عايزين يبقا لجاسر الحق فيكى بدل ما بابا ممكن يخدك في اي وقت ومحدش هيقدر يمنعه نوران خلاص ماشي موافقه نور تمام هطلع اقول لجاسر يجيب المأذون عند رامى رفع وشه من على الورق وهو بيبص عليها وهى قدامه رامى روان روان بتركيز في الورق اممم رامى بحبك روان رفعت وشها

وبصتله بصدممه اي رامى بحبك يا روان روان حاولت تقوم ا انا يعنيوقعت من على الكرسي اااه رامى قام على مهلك كل دا علشان قلتلك بحبك امال لو قلتلك ه قټلك روان كانت خلاص هتعيط مستر رامى رامى كتم ضحته خلاص خلاص المهم شفيلي باباكى فاضي امتى علشان اجى اقعد معاه روان انت بتتكلم جد رامى امال بهزر يا روان في شقة صباح بعد كتب الكتاب عيطت انا شكلى اتسرعت لما وفقت على كلام نور هى قلتلي انك هتسعدنى من هتعطلنى عن دراستى جاسر اتنهد س يا هبله وبطلى عياط عايزه تنامى لوحدك حاضر وانا فعلا هساعدك مش هطلعك عند زين زين انتى هتنامى كدا نور احم ايوه زين مفضلش غير النقاب يا نور نور مش فاهمه زين الحقي يا نور البس الشرعى دا انا جوزك يا حبيبتي دا تلبسيه برا نور بخجل ماشي بعد مرور سنه في فرح رامى وروان جاسر بلهفه انتى كويسه يا حبيبتي حاسه بۏجع نوران حرام عليك يا جاسر قلتلك انا مش قد خلفه جاسر اخر مره والله وخلاصزين بدر باشا عامل اي نور بضيق بدر باشا بس الى عامل اي و امه زين قلتلك انى بحبك النهارده ولا لا تمت نور عيني